Компании начинают нанимать детективов для слежки за своими сотрудниками, работающими удаленно, пишет inopressa.ru со ссылкой на немецкое издание Handelsblatt.
Вновь и большие, и малые «независимые» СМИ пролили бальзам на душу каждого «белорусского» змагара, денно и нощно повторяющего мантру «Заграница нам поможет!». Подмога пришла откуда не ждали: американский стриминговый портал Netflix заявил о планах снять некий фильм о массовых беспорядках и несанкционированных мероприятиях в Беларуси.
В рамках профсоюзной акции «Поздравим маму вместе!» Рогачевщину посетил председатель республиканского комитета профсоюза работников агропромышленного комплекса Василий Хватик. Он принял участие в чествовании лучших работниц животноводческой отрасли СУП «Заболотье 2010» в Международный день сельских женщин.
Пытанні літаратурнай віктарыны – 2020
«Апантанны любоўю да Беларусі Уладзімір Караткевіч»
10.Назавіце студэнцкіх сяброў Уладзіміра Караткевіча.
«…Ён не трыбун, але ў начной цішы пішучы свае творы, заклікаў больш гучна, чым любы прамоўца. Ён крычаў душою…».
І радасна, што ён прыйшоў.
І горка, балюча, што ён не змог,
не паспеў разгарнуцца яшчэ больш глыбока і шчодра»?
«Хай канец, хай атланкаў цяжар.
На маю несагнутую шыю,
Толькі б вечнае шчасце.
Каханай старонцы маёй».
І жыве. Усё жыве. Вось наведвае госцем ваш дом.
Вось сядзіць…Вось ідзе…
Вось бярэ вашых дзетак на рукі
Пнецца ў неба з трыбун… П'е гарэлку за вашым сталом.
Але выпадак дай – распаўзецца чумою па свеце.
«Шчасце тваё, што сёння едзем па драпежніка і першым у тваім сэрцы збудзіцца азарт, а не шкадаванне».
«… На пачатку XIX стагоддзя была засуш. Некалькі паляўнічых зайшлі на адну такую выспу і ўбачылі на ёй зубра, сляды зямлянак, а на галіне дуба вялізны звон, што аж урос верхавінаю ў дрэва. Высвятлілася, што жыхары бліжэйшых вёсак хаваліся тут ад шведаў. Пасля зарадзілі дажджы. Людзям удалося выбрацца, а маёмасць засталася. Звон правісеў на дубе больш за сто год…».
… Рукі твае – сонечныя соты,
Але што заменіць дабрыню?
Што мне ў сонцы – без яго пяшчоты?
Што мне ў любых вуснах – без агню?
46.. З якога верша Уладзіміра Караткевіча гэтыя радкі:
Не можна ад нябёс адрозніць повень
І там і там і тая ж бель.
Плыве над ветразем крылаты човен,
Як казачны ў паветра карабель.
За ўсіх, хто ўздмае цяжкія разоры,
Хто ў гарачым пекле металу,
За ўсіх, хто змагаецца з небам і морам,
За жывых і за тых што сканалі.
48.. З якога твора Уладзіміра Караткевіча гэта вытрымка:
«Адсюль да Туфата…Гэ-э, яны прыйдуць у Туфат уначы, калі маўры і белыя палягуць спаць. І яны не спяшаюцца, хоць іхнія мехары даўно не пілі…Папомні маё слова, адхаліб, заўтра мы даведаемся, што ўборджы Туфат выразалі маўрытанскі караван, а за белага просяць выкуп?»
49.. З якога твора Уладзіміра Караткевіча гэтыя радкі:
…Зямля, што мне суджана лёсам,
Адзіная ў свеце любоў,
На табе няма хмарагосаў
Апрач вечных твае дубоў?
«Школа даволі занядбаная, і энэргічны чалавек можа многае зрабіць.
Мы, напрыклад, ужо вырашылі справу з ботамі для дзяцей-сірот, напоўнілі бібліятэку. Я дапрасіўся ў раёне свідравальнага станка, і абяцаюць такарны. Словам, працую. Працаваць мне трэба, сябры мае, вельмі многа».
«…. - То што ты сеў, дурань рагачовец, слабенькі чалавек?
- Якая ты часам вартая жалю. Нічога не разумееш.
Я – чалавек … Я – ігрок.
Няўжо ты думаеш, я нават бяззбройны, нават, калі на мяне
напалі б у пяцёх, на хвіліну задумаўся б: ужаць мне зубы ці
не?»
«Рагачоў тут і Збароў
Спалучаліся –
Бацька з маці тут Валодзіны
Вянчаліся.
Ён бацькоўскія мясціны
Паважае
І сюды ўжо многа год
Наязджае».
«… Ну, Сяргей, бяжы ў гародчык, памідораў набяры,
Патапчы бульбоўнік, золкі – раз малодшы сярод нас.
Прыйдуць, будзем спадзявацца, і такія верары,
Калі хлеб ты будзеш кроіць і задрыны – ні на час.
Дзяцьку – баннік ад “гарматы”, як зямны прагрэс, крывы».
Караткевіч:
«Калі знойдзіце магчымым, пішыце мне, ці варта мне падоўжыць».
…………………………………………………………………………
«Казак у мяне ёсць яшчэ паўсотні, дзясятак песень і іншае».
«Можа, і знойдзіце тут нешта вартае, хоць наўрад».
«Усё ж не кінуў зусім, бо гэта такая зараза, гэтыя вершы. Часам лавіў сябе на тым, што ўначы пішу. Прачнуся і лаюся».
«И тут меня осенило! Я вспомнил один средневековый белорусский способ пересылки тайных писем. Два военачальника, дипломата или заговорщика заранее изготовляли себе два предмета одинаковой формы. Каждый имел при себе один. Если надо было отослать донесение, один из них наматывал на свой предмет полосу бумаги, длина и ширина которой были заранее оговорены. Потом текст писали вдоль этого предмета»…….......
«Дело было в том, что в те времена бунтовали не только холопы. Бунтовала и старинная белорусская шляхта, обиженная новыми порядками. В окрестностях Болотных Ялин было особенно неспокойно. Здесь, в Ходановской пуще, сидел хромой батька Ярош Штамет, который поддерживал очень родовитого белорусского Стаха Горского, что был в родстве через предков с князем виленским Александром»……………
«…А хто вінен, што я яго лаю, што гэткая ганьба звалілася еа нашу хату? Ты маўчы. Што б сказаў сумленны чалавек, твой бацька, штоб сказаў твой прадзед? Ён быў вольным земляробам, храбрасцю сваёй у паходзе здабыў права насіць корд сабе, і дзеду, і бацьку твайму, і…табе.»
«Раніца. Яшчэ не ўстала сонца, але з-за хмарак веерам выметнуліся першыя праменні…Міма трапяткіх сцягаў, міма мёртвай пустой вёскі ідзе конь, нагружаны вартым жалю набыткам».
«…Полагаю, что в нашей стране не один я являюсь любителем нашего древнего белорусского языка, его очаровательного, лаконичного и немного наивного слога. Поэтому я не могу не порадовать остальных, отступая сям и там от моего нескладного многословия и давая слово человеку, который сам видел это и рассказывал об этом золотом по скромности, народности и юмору тогдашним языком………».
«… и вот на моих коленях лежит огромный том, исписанный каллиграфически мелкими, коричневыми от старости буквами: «Года тысяча шестьсот первого не было покою на этой земле……………».
балоце (Усе на сенажаці).
Начамі змрок. Халодны вецер свішча,
Каб разбудзіць змярцвелыя дубы.
Крывавыя пушынкі вінаграда
Прыціхлі і чакаюць цёплых дзён.
А ты ляжыш, і трапятанне вей
Бяссоннае, як трапятанне крыл.
Не знаю, ці верыць, не верыць,
Да радыедыктар выразна ж сказала:
Памёр Уладзімір Караткевіч!
І быццам маланкай мяне паласнула,
Душа забалела і цела,
Не помню ўжо, колькі хвілін прамінула,
Пакуль я стаяў так, здранцвелы.
Пытанні падрыхтаваў Цітовіч Г.В.
Літаратура раённай літаратурнай віктарыны – 2020
«Апантанны любоўю да Беларусі Уладзімір Караткевіч»
10.Короткевич В. Черный замок Ольшанский. Дикая охота короля Стаха. – Минск “Мастацкая літаратура”, 1984.
11.Штэйнер І. Дняпроўскія матывы. – Гомель “Сож”, 2009.
Наличие коронавируса при отсутствии таких симптомов, как повышенная температура, кашель, боль в горле, можно выявить по двум признакам – изменению вкуса и потере обоняния, сообщила врач-биофизик Нелли Соседова радио Sputnik.
Из-за активного таяния ледников в альпийских горах археологи смогли обнаружить древние артефакты. Об этом информирует Daily Mail.
… белорусской молодежной общественной организации спасателей-пожарных. На праздник юных огнеборцев, который состоялся в рамках республиканской акции МЧС «Молодежь за безопасность», пожаловали почетные гости – люди, которые знают о безопасности все: представители Рогачевского РОЧС, районных организаций ОСВОД и «Белая Русь».
В связи с окончанием «дачного» сезона приостанавливается движение по маршруту № 226 «Рогачев – Озерище» на зимний период:
